әрекілену — (Өзб.: Ташк., Бұх.) менменсу, есіру. Ә р е к і л е н у абыройды асырмайды, қайта түсіреді (Өзб., Ташк.). Бір бастаса, ә р ек і л е н і п білгенін де, білмейтінін де айта береді (Өзб., Ташк.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
жүрегін көтеру — (Тау., Қош.) көкірек көтеру, менменсу. Мен еш уақытта ж ү р е г і мд і к ө т е р м е й м і н (Тау., Қош.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
шекірелену — (Тау., Қош.) шекірею, менменсу, дандайсу. Ол өзі бұрынғыдай емес тіптен ш е к і р е л е н і п қапты ғой (Тау., Қош.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
өз — жұрты. этногр. Адамның әкесі жағынан есептелетін алыс жақын ағайындары; елі. Туыстық қатынастар жүйесін үш негізгі топқа бөлуге болады: ө з ж ұ р т ы, нағашы жұрты және қайын жұрты (Қаз. этнография., 2, 394). Әрбір адамның үш жұрты болады:… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
ұлықсы — ет. Ұлық болғансу, асыптасу, менменсу. Патша болды, жан еді ұ л ы қ с ы ғ а н, Байлығы аумаққа әрең сыйып тұрған. Мастанып дәулетіне шалқыптасып, Әуейі серуенге, аңға шығып тұрған (А.Үлімжіұлы, Шығ. жин., 2, 23) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі